เฉลยข้อสอบ มสธ.กิจกรรมประจำชุดวิชา 10161 ภาษาไทยเพื่อการสื่อสาร

สวัสดีค่ะ ตามสัญญานะค่ะ วันนี้เจ้าของบล็อกเอาตัวอย่างคำตอบกิจกรรมชุดวิชา ภาษาไทยเพื่อการสื่อสาร 10161 มาฝากกันค่ะ ลองเอาไปเป็นตัวอย่างและเป็นแนวทางในการตอบนะค่ะ อย่าลอกนะค่ะ
กิจกรรมประจำชุดวิชาภาษาไทยเพื่่อ มี ๒ ข้อ  ให้ทำทุกข้อ
ข้อ๑   อ่านขอความที่กำหนดให้เพื่อให้เกิดแนวคิดเพื่อเขียนแสดงความคิดเห็น “ถ้าน้กศึกษาสำเร็จการศึกษาเป็นบัณฑิต นักศึกษาเห็นวาจะยึดถือคุณลกษณะใดเป็นสำคัญ และคุณลักษณะนั้นมีส่วนช่วยให้ชุมชน/สังคม มีการพัฒนาอย่างไร”     
เขียนดวยลายมือตนเอง   ความยาว ๑ ย่อหน้า  ไม่เกิน  ๑๕  บรรทัดขนาดกระดาษ เอ ๔ หรือขนาดกระดาษพิมพ์ (๑๐ คะแนน) 

จะมีโจทย์ยาวมาก คลิ๊กเข้าไปอ่านเองนะค่ะ
http://www.stou.ac.th/Offices/ore/rere/info/pages/supplement/act_files/10161%203-54.pdf

แนวตอบ ข้อ ๑

มุ่งหาความรู้ เชิดชูความเป็นไทย หลีกไกลอบายมุข

     ถ้าดิฉันศึกษาสำเร็จจนเป็นบัณฑิต ดิฉันจะยึดถือหลักการดำรงชีวิต ด้วยปัญญา คือ เป็นผู้รู้ดี "รู้ว่าอะไรดีอะไรชั่ว" ในที่นี้คือ การเป็นตัวอย่างที่ดีในชุมชน เริ่มจากครอบครัวของเราก่อนค่ะ ดิฉันจะเป็นตัวอย่างที่ดีของลูกหลาน โดยการละเว้นอบายมุขทั้งมวล นำสิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อคนในชุมชนมาเผยแพร่ สร้างจิตสำนึกในการรักษาสิ่งแวดล้อม การแยกขยะในชุมชน การรักษาตนให้พ้นจากอบายมุขและเน้นย้ำ ถึงโทษของยาเสพติด ซึ่งตอนนี้กำลังระบาดไปทัวประเทศ รวมถึงในหมู่บ้านของดิฉันก็เช่นกัน การชีั้ให้เห็นการเป็นทาสของยาเสพติดนั้นไม่ได้เป็นผลดีต่อตัวเราและสังคม จะทำให้เราเสียอนาคตไม่
ว่าจะเป็นการเรียนรวมถึงการเสียโอกาสด้านต่างๆ มากมาย ที่สำคัญที่สุดคือ พ่อและแม่ของเราที่จะต้องเสียใจและเป็นทุกข์หากเกิดเหตุการณ์แบบนี้ ถ้าทุกอย่างเริ่มต้นที่ตัวเรา แล้วมีการพัฒนาตัวเองที่ดี ทุกคนรักษาวินัยในการเรียน และการรู้จักคุณค่าของตัวเอง รักตัวเอง ย่อมจะทำให้ครอบครัวอบอุ่น ชุมชนก็มีความเข็มแข็ง ง่ายกับการพัฒนาและสร้างคุณประโยชน์ให้กับประเทศชาติอย่างยั่งยืน ฉะนั้นสิ่งเหล่านี้ดิฉันพยายามพูดและอบรมลูกหลานของดิฉันให้รู้จักคิด รู้จักมีวินัยในตัวเองก่อน เพื่อที่จะเป็นแบบอย่างที่ดีสำหรับเด็กอื่นๆ ในชุมชนต่อไป การสร้างความดีเริ่มต้นที่ตัวเราก่อนค่ะ

แนวตอบข้อ ๒

สร้างสรรค์พากเพียร ลิขิตเขียนส่งเสริม จุดเริ่มต้นพลังฝัน

     แม้ว่าดิฉันจะเป็นคนเขียนหนังสือไม่ค่อยเก่ง บางครั้งเขียนไปแล้ว กลับมาอ่านก็ยังรู้สึกว่า ข้อความที่เขียนยังวกวน แต่ดิฉันก็จะพยายามพัฒนาการเขียนให้มากขึ้น ยิ่งถ้าการเขียนทำให้ผู้อื่นได้รับความรู้ ดิฉันจะรู้สึกว่ามีความสุขอย่างบอกไม่ถูก และไม่แค่นั้นนะค่ะยังมีความภูมิใจอยู่ลึกๆ ทุกครังที่ได้ถ่ายทอดการเขียน
     งานเขียนของดิฉันเริ่มจาการจดบันทึกเรื่องราวประจำวันง่ายๆ จดบันทึกลงไปในสมุดบันทึก เริ่มตั้งแต่ตื่นนอน จนเข้านอนก็ว่าได้ การจดบันทึกการทำกิจกรรมต่างๆเป็นการเตือนความจำของตัวเองได้เป็นอย่างดี และมีเรื่องราวหนึ่งที่เป็นแรงบันดาลใจในการเขียนบันทึกเรื่องราวของดิฉันก็คือ การป่วยของแม่ แม่ของดิฉันป่วยเป็นโรคเบาหวาน มีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมายจนกระทั่งแม่เข้าห้องไอซียู เป็นครั้งที่สอง และการเขียนเรื่องราวทั้งหมดของดิฉันก็เกิดขึ้นที่โรงพยาบาลนี่เองค่ะ สำหรับคนที่ไม่ได้เจ็บป่วยคงไม่ได้คิดว่า เมื่อป่วยแล้วไปโรงพยาบาลต้องทำอะไรบ้างเหมือนกับดิฉันตอนแรกๆที่คิดแบบนั้น แต่จะรู้หรือไม่ว่าทั้งหมดเป็นรายละเอียดเล็กน้อย ซึ่งเราต้องบอกอาการของผู้ป่วยกับคุณหมอตอนที่มีการซักประวัติ รวมถึงอาการที่ผู้ป่วยเกิดช็อคหมดสติ อาการที่บอกรายละเอียดนั้นจะเป็นประโยชน์สำหรับคุณหมอและผู้ป่วยเอง เพื่อที่คุณหมอจะได้รักษาคนป่วยได้อย่างถูกต้อง เป็นเรื่องสำคัญมาก และโชคดีที่ดิฉันได้เขียนรายละเอียดอาการของแม่ไว้ในสมุดบบันทึกและได้ใช้ประโยชน์ ดิฉันคิดว่าการเขียนขั้นตอนต่างๆในการติดต่อเมื่อต้องเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลมีประโยชน์กับคนป่วยและกับที่จะไปโรงพยาบาลไม่ว่าจะเป็นในเมืองหรือต่างจังหวัดอย่างแน่นอน และมันเป็นจุดเริ่มต้นของการเขียนของดิฉันนั่นเอง
     ณ.ปัจจุบันดิฉันได้เขียนถ่ายทอดเรื่องราวต่างๆ เกี่ยวกับผู้ป่วยเบาหวาน ตลอดจนการรักษาและการเฝ้าระวัง รวมทั้งการเกิดโรคแทรกซ้อนในผู้ป่วยจากประสบการณ์จริงๆ ลงในบล็อก ซึ่งเป็นเว็บไซด์สาธารณะ ผู้คนสามารถเข้าไปอ่านได้ นอกจากนี้ยังมีวิธีการรักษาถ้าผู้ป่วยมีการอาการแบบเดียวกัน เรื่องราวเหล่านี้คิดว่าน่าจะมีประโยชน์ไม่มากก็น้อยค่ะ และดิฉันมีความชื่นชอบด้านการเกษตรกรรมเป็นพิเศษ จึงได้เริ่มต้นเขียนบล็อกเป็นของตัวเองอย่างจริงจัง บวกกับความชอบจึงทำให้การเขียนและการหาขั้อมูลจึงมีความรู้สึกสนุกสนานไปพร้อมๆกัน ขณะนี้ผลงานการเขียนบล็อกของดิฉันเริ่มมีผู้สนใจเข้ามาเยื่ยมชมเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จากหนึ่งพันคลิ๊กเป็นสองพันคลิ้ก และเป็นหนึ่งแสนคลิ้ก ถึงแม้การเขียนของดิฉันจะเป็นเพียงสื่อเล็กๆที่มีผู้คนสนใจไม่มากนัก แต่ดิฉันก็จะพยายามหาข้อมูลดีๆที่เป็นประโยชน์สำหรับผู้อ่าน และดิฉันก็จะพัฒนาการเขียนของตนเองให้ดียิ่งๆขึ้นไป รวมทั้งจะสอดแทรกสาระประโยชน์ให้เพิ่มมากกว่าเดิม ตอนนี้ อาการของแม่เกือบหายเป็นปกติ แม่สามารถทำงานบ้านได้ทุกอย่าง ทำให้ทุกคนมีความสุข และสบายใจมากๆค่ะ