#ประสบการณ์ชีวิตจริงเกษตรกร (ตอน1)
ดิฉันเป็นมนุษย์เงินเดือนมาราวๆ 20 กว่าปี ต่อสู้ดิ้นรนทำงานในเมืองอุตสหกรรมระยอง คือพยายามมีเหมือนคนอื่นๆเขา เช่น มีบ้านมีรถมีทุกๆอย่างเพื่ออำนวยความสะดวกสะบายให้กับตัวเองและครอบครัวพร้อมทั้งหนี้สินก็มีตามมามากมายแบบไม่รู้ตัวและวันหนึ่ง ได้บอกลาชีวิตลูกจ้างมาแบบถาวรด้วยสาเหตุว่าไม่มีใครดูแลพ่อกับแม่ซึ่งอายุเยอะแล้ว และนี่คือชีวิตที่อยากร่วมแชร์ให้กับพี่ๆน้องๆที่ตกอยู่ในสภาวะเดียวกัน คือ พลิกผันตัวเองมา จาก มนุษย์เงินเดือนสู่ชีวิตเกษตรกรเต็มขึ้น แบบไร้พื้นฐาน บทเรียน ชีวิตจริง ที่นับจากนี้มันจะเกิดขึ้นทุกวัน ร่วมแชร์ประสบการณ์กันค่ะจากวันนั้นถึงวันนี้ร่วมสามปีแล้วนะ...
#เดือนแรกแห่งอิสระ
จำได้ว่าเมื่อตอนที่ยังทำงานเป็นพนักงานประจำ ชีวิตจะน่าเบื่อมากๆ เพราะการมีชีวิตซ้ำๆ เดิมๆ ทุกวัน ตื่นเช้า ไปทำงานรูดบัตร 8 โมงเช้ามันเบื่อสุดๆ ถึงที่ทำงานนั่งโต๊ะ โต๊ะทำงานโต๊ะเดิม เวลาเดิมๆ ตกเย็น เลิกงาน กลับบ้าน สั่งกับข้าวร้านใกล้บ้าน หรือ ตกค่ำดูละคร ละครจบ นอน เพื่อเตรียมตัวไปทำงานในตอนเช้า วนเวียนอยู่แบบนี้ ทั้งปีทั้งชาติ เบื่อสุดๆและความฝันในตอนนั้นคือ อยากมีอิสระ ...ดังนกติดปีก...ไม่อยากให้ใครมาซื้อเวลาเราเลยเฮ้อ!!!
เอ้า...!!อยากแล้วจะทำยังไง หาทางสนองความอยากของตัวเอง จนมาคันพบกับคำว่า การเกษตรแบบพึ่งพาตัวเอง ไม่เป็นลูกน้องใคร ซึ่งหาทางศึกษามาหลายปี เป็น 10 ปี ก็ว่าได้ แม้จะชอบ จะศึกษาก็
จินตนาการกับความฝัน
